باشگاه کتابـدوستان : حال خوش خواندن

عنوان کتاب: بینایی

نویسنده: ژوزه ساراماگو

مترجم: سید علی شاهری

ناشر : به سخن

*********************

کتاب  را به امانت گرفتم از یک آشنا.

با پیش زمینه ای که از کوری داشتم بسیار علاقمند بودم که ببینم ساراماگو در بینایی می خواهد چه بگوید.

باز هم شهر بی نام و نشان است و آدم ها هم آشنا ! با همان اسامی منحصر بفرد کوری!رئیس جمهور، نخست وزیر، وزیر دفاع، رئیس،منشی وزیر،زن پیرمرد، زن دکتر ، بچه ی لوچ،و غیره.

در یک شهری قرار است انتخابات برگزار شود.در ابتدا مردم به پای صندوق های رای نمی آیند ، اما بعد از یک وقفه  به یکباره همه به پای صندوق های رای می آیند اما بعد از شمارش آرا،مشخص شد که درصد بسیاری از مردم رای سفید داده اند! حکومت حاضر از این امر نگران و تصمیم می گیرند یکبار دیگر رای گیری کنند.اما بار بعد هم وضعیت از بار قبل بدتر می شود و رای سفید بیشتری  به درون صندوق ها ریخته می شود.رئیس جمهور و تمام وزیران و بزرگان مملکتی نگران می شوند و شروع به برگزاری جلساتی برای بررسی و راه حل مشکل می کنند.راه های زیادی پیشنهاد می دهند.جاسوسانی را به درون مردم می فرستند و به شکلی که جلب توجه نکنند از مردم می پرسند که آیا رای سفید داده اند؟در شهر ولوله ای به پا می شود.طوری که مردم از کلمه ی سفید می ترسند.به بچه هایشان کلمه ی سفید و معنی آن را یاد نمی دهند!گویی کلمه ی سفید نشانه ی مجرم بودن است.یکی دیگر از تصمیمات این بود که بسیاری از سران و نیروهای پلیس شهر را ترک کردند و به شهر دیگری رفتند....

شهری که این اتفاقات در آن در حال رخ دادن است همان شهری است که مردمانش 4 سال پیش کور شدند.و در واقع داستان بینایی دنباله ی کوری در 4 سال بعد است.

یک روز یک نفر نامه ای به رئیس جمهور و چند نفر دیگر از سران قدرت می نویسد .و در نامه خود را معرفی می کند و می گوید که عامل اغتشاشات اخیر و تحریک نمودن مردم به دادن رای سفید را می شناسد. حکومت وقت هم که مستاصل شده و هیچ راهی را برای این مساله نمی یابد از این موقعیت استفاده کرده و با قدرت مساله ی نامه را پیگیری می کند.و همین را دستاویزی می سازد که تمام تقصیرها را به گردن گروه 7 نفره ای بیندازد که در زمان کوری به مردم کمک می کردند .بله همان گروه چشم پزشک و همسرش با بقیه ی همراهانشان.یک گروه سه نفره مامور می شوند این مساله را بررسی کنند....

کتاب در پایان مانند بسیاری از فیلم های سینمایی تمام می شود.

فضای کتاب چون با سایه ی سنگین سیاست عجین شده است به نظرم به زیبایی کوری نیست. یعنی داستان ایجاب می کند که اینگونه باشد.در کوری مردم کور می شوند اما در بینایی مردم بینایی را که بعد از کوری به دست آورده اند حفظ کرده اند اما این بار حکومت کور است.من به شهامت ساراماگو آفرین می گویم که با این کتابش بسیاری از حکومت های امروزی را به نقد کشاند.بینایی نمادین است مثل دیگر آثارش.نقدی است بر کوریی که گریبانگیر خیلی از ابرقدرتهای جهان امروز است.